پنجشنبه ۰۳ آذر ۰۱ | ۲۰:۱۲ ۲ بازديد
فقط چهار روز از بیست و نهمین دیدار زیبای من و ژاله می گذشت ولی احساس میکردم دلتنگش شده ام. از سر دلتنگی ناچار دست به قلم شدم تا بلکه با سرودن یک غزل سرم را گرم کنم. غزل را سرودم ولی نمی دانستم ردیفهای آخرش را «دوست می دارم» بنویسم یا «دوست خواهم داشت» به همین خاطر به هر دو صورت نوشتم و به ژاله ارسال کردم.
از ژاله پرسیدم آیا غزل جدیدم را که برایت سروده ام دوست داری؟ ژاله نوشت: غزلهایت مثل همیشه عالی است. پرسیدم به نظرت کدام یک از این دو حالت زیباتر است؟ ژاله گفت حالت دوم بیشتر به دلم می نشیند. من هم گفتم: مرسی گلم. شاید تو تنها معشوق عالمی که اولین خوانندۀ شعرهایی است که عاشقش برایش سروده است. (برای خاطرۀ بعدی کلیک کنید)
برای نوشتن نظر کلیک کنید: (ارسال و مشاهدۀ نظرات)
- ۰ ۰
- ۰ نظر
